Şeffaflık kavramı günümüzde, iletişim özgürlüğüne bağlanarak, neredeyse dokunulmazlık hali kazanmış durumda.
Bu dokunulmazlık durumu bir yara misali davranışlarımızı yormakta.
Yaramızın ne olduğunu anlayabilmek için sebeplere göz atıp, şeffaflık algısıyla kucaklaşmak durumundayız.
Aksi halde yaşamı cehenneme çevirmeyi başarırız.
NEDENLER YENİ YOLLAR AÇAR
Eylemlerimizi etkinliklerimizi hesaplanabilir-yönetilebilir kılarak, sistemin güttüğü sürece eklemlediğimizde, şeffaflık doğuma hazırlanır.
Doğum şeffaftır.
Yeni başlangıçlar yaratılır.
Şeffaflık yaşama selam eder.
Şeyler, nesneler tikel hallerinden özgürleştirilerek, fiyatlarla ifade edilebilir duruma taşındığında, nedenlere ve sonuçlarına ilişkin tespitler kolaylaşır.
AYNILIĞIN YORGUNLUĞU
Şeffaflık her şeyi tek tipleştirir.
Tek tipleşmenin yarattığı olumluluklar, yaşattığı sıkışıklıklar aynılığın cehennemine evrilir.
Oluşan cehennem koşulları, ötekiliği-aykırılığı, yani sistemi sorgulayacak olumsuzluğu silerek, sisteme istikrar kazandırır.
Aynılığın yorgunluğu izleri kadardır.
BOŞLUĞU İPTAL EDEBİLMEK
Demek ki şeffaflık, bilmekle bilmemek arasındaki boşluğu iptal eder.
Her şeyi bilinir kılar.
Böylece güven denilen şey, gereksiz duruma gelir. Daha doğrusu şeffaflık, bir yandan güven yaratırken diğer yandan güveni yıkar ve sistemi sorgulayacak olan hemen her türden olumsuzluğu, tedavülden çeker.
Unutmayalım:
İnsan hiçbir koşulda şeffaf değildir.
Açık dille, böyle bir yetenekten yoksundur.
İnsanın şeffaf olduğunu kabul etmek, bilinç ile bilinçdışının özdeş olduğunu kabul etmek demektir.
Bu, birey olmadığımızı-olamadığımızı, herkes olduğumuzu kanıtlar.
Bilinçlilik ile bilinç-dışılık halinin özdeş olmama durumu, bizi biz yapar.
BİREY OLMA İHTİMALİ
Tersi durumda şeffaflık, başkalarının bakışına, bakışı yoluyla tecavüzüne maruz kalırız. Herkesin parçası oluruz.
Her birimiz biz olarak, artık dolaşımdan kalkarız. Birey olma halimiz yok hükmündedir.
Yok hükmünde olmanın bir gereği olarak ruhlarımız, tek-tipleşme cehenneminin ateşiyle kendini ateşe verir, yani ruhlarımız intihar eder.
“Peter Handke’nin düştüğü notun anlamı da bu olsa gerek: ‘Beni yaşatan şey, başkalarının hakkımda bilmedikleridir.’
İÇSEL DERİNLİĞE DOĞRU
Tamamen şeffaf olan şey makinedir ancak. Oysa insan ruhu bir makine değildir.
Yaşamı yaşam kılan içsel derinlik, … şeffaflığın karşısında yer almaktadır.
Hiç şüphesiz insan özgürlüğü de bütüncül bir şeffaflığa imkân tanımaz.
Ayrıca şeffaf bir ilişki cazibesi olmayan ölü bir ilişkidir. Sadece ölüm olan şeffaftır…”
İlksellerde, ölenin yüzüne beyaz maske takarlar. Çünkü, beyazın sırrı boşalmış ve renkleri renk yapan farklılıklar silinmiştir. Silinmeyle görünüşe taşınan şeffaflık, renkleri ortadan kaldırmış ve bütün renkler beyazın cehennemine akmıştır.
Afrika’da insan öldüğünde renkleri boşalır, ölüm maskelerinin beyaz olması bunu anlatır.’
Esat KORKMAZ
ZerParola Dergisi
Köşe Yazarı