Daha önceki yazılarımızda eleştirilerimizin merkezine siyasileri almıştık.
İğneyi onlara çuvaldızı kendimize batırmıştık.
Türkiye'deki siyasetçi profili ne hikmetse okşanmak, kutsanmak, hoş tutulmak istiyor.
Kimsenin onlara dokunmaması, eksikleri yüzüne vurmaması, hatalarını gündem yapmaması öncelikli hassasiyetleri.
Kimi kendini vazgeçilmez sanıyor, kimi ilahi kodlarla anılmaya bayılıyor.
Onlar elit takımı, halk sabır taşı ya.
Sekreteryalar, korumalar, özel hizmetliler, ballı maaşlar, ayrıcalıklı tarifeler yetmiyormuş gibi, sürekli daha fazlasının peşindeler.
İnsanlar açlığın dibini yaşarken, sahte cennetlerinde pek keyifliler.
GÖREVLER VE ÖDEVLER
Milletvekillerini halkın sözcüsü olmaları için seçiyoruz.
Bizleri temsil etmelerini bekliyoruz.
Liyakat, kalite, samimiyet, bilgi donanımı, siyasi tecrübe, vatan sevgisi, dürüstlük gibi ilkelerin tamamını görmek, hissetmek en temel hakkımız.
Seçim arenasında yapmadık şirinlik bırakmayanlar, seçilip koltuğa yerleşince farklı kişiliklere bürünüyor.
Asli görevler bile lütuf ambalajıyla paketleniyor.
Doğal iş akışları alkışlarla süsleniyor.
Vekil gelince vatandaş ayağa kalkıyor.
Siyasilerle yan yana fotoğraf çektirmek için olmadık kılıklara giriliyor.
Vekili zora sokacak soru sormak, vekile sitemde bulunmak, vekilin gerçeklerle yüzleşmesini sağlamak en büyük gaf olarak yorumlanıyor.
Neden?
Anlamak zor.
Onları kim seçti?
Biz.
Biz olmazsak mevcudiyetlerinin anlamı var mı?
Yok.
Peki bu hava, civa, caka kime?
Kusur kimde, suç kimde?
REVA MI
Milletvekili maaşları oybirliği ile artırılıyor.
Milletvekili özlük hakları, huzur hakları, sosyal haklar toplamı oy birliği ile hep ileri seviyelere taşınıyor.
Danışmanların, korumaların, makam şoförlerinin maaşları, SGK primleri kim tarafından ödeniyor?
Vatandaş.
Onlar meclis lokantasında 30 liraya dana kavurma yerken, yurttaş halk ekmek büfesi önünde kuyruğa girer.
Neden böyle oluyor?
Senaryoyu kimler yazıyor?
Rolleri kim belirliyor?
MASKELER YASAKLANSIN
Siyasi figürlerin hepsinde klasik bir hastalık var.
Genel başkanın ve kurmay takımının yakınlarında olmak, üst düzey yöneticilere sempatik görünmeye çalışmak.
Biraz palazlanınca illere, ilçelere müdahalede bulunmak.
Kendi çizgisine yakın ekiplerin başa geçmesini tasarlamak.
İktidarda olmasa da, muhalefetin nimetlerinden yararlanmak.
Demokrat görünüp kişisel servet yollarını ardına kadar açmak.
Zavallı parti sevdalıları didinsin dursun.
Soğukta, ayazda pankartları onlar assın.
Standlarda onlar çalışsın.
Broşürleri onlar dağıtsın.
Mitinglere onlar katılsın.
Ağa takımı lüks araçlarında, pahalı kostümleriyle siyaset yapsın, örgütün üzerinden imaj pazarlasın, garibim partili elindeki avucundaki son kuruşunu vatan sevgisi için harcasın.
Adalet bu mu?
Sonu yok mu?
İSYAN VAR İSYAN
Bir vekilin devlete aylık yükü en iyimser tahminle 300-500 bin lira arası.
600 vekilin bütçeye maliyeti bilmem kaç milyon lira.
Asgari ücret 17 bin.
Emekli maaşı 12.500.
Seçenler seçilenlerin çok çok altında standartlarda yaşam sürdürüyor.
Pandemide emekçinin maaşı kesildi, vekiller tam maaşlar aldı.
Kriz dönemleri işçiler işsiz kaldı, vekiller takır takır banknotları saydı.
Karşı çıkan, itiraz koyan var mı?
Ne yazık ki hayır.
Ülke batmış umurlarında mı?
Ne yazık ki hayır.
DURUN ÇEKİYORUM
Vekil grev alanına gelir, selfie çeker.
Beş dakika durur, başka programım var der ve diğer ortama gider.
Cenazelere katılır, selfie.
Düğünlerde takı takar, selfie.
Tarlada köylülerle konuşur, selfie.
Camide, Cemevi'nde selfie.
Açılışlarda, temel atma törenlerinde selfie.
Ulusal bayramlarda, tören alanlarında, selfie.
Herşey poz üzerine, herşey riyakarlık çerçevesinde.
Celladına aşık olan toplumlar var olduğu müddetçe, lanet olsun bu düzene.
UYAN EY AHALİ
Duygumuza rehber olacak mısralarla yazımızı sonlandıralim.
Cumhuriyet cennet ama bilene
Ülkemiz batıyor uyanın beyler.
Devletin malını yiyen yiyene
Bu ne biçim iştir uyanın beyler.
Deneme dediniz denendi bitmedi
Ümitler bağladınız hep boşa gitti
Siz konuş biz yaparız diyenler.
Ülkeyi talan etti uyanın hanımlar.
Siyaset arenası vermiyor güven.
Koltuğunu vatanın üstünde gören,
Hedefine bir sonraki seçimi koyan.
Sizi kandırdırıyorlar uyanın gençler.
Siyasiler bir gemide tam yol ileri,
Dinç ibrahim der sular azgın dön geri,
Suya düştük yakındır zemheri,
Cumhuriyet batıyor uyanın beyler.