|
|
|
|
|
05 Ekim 2018 Cuma 12:50
|
|
|
1724
|
|
|
0
|
|
|
|
|
HANDE AKYOL Taekwondo Şampiyonu. Henüz, 16 yaşında. Mustafa Kemal Atatürk’ün örnek gösterdiği zeki, çevik ve ahlaklı sporcu profiline tam uyumlu.
|
Hande kızımızla örnek başarı yolculuğunu konuştuk.
Babası, yol arkadaşı Cem Akyol’un da katıldığı güzel bir söyleşi ortamında, Dünya ve Avrupa Şampiyonu olmaya aday genç sporcunun yaşam renklerine dokunduk.
Yolculuk nasıl başladı?
Spor yapmayı çok seviyorum. İlkokulda voleybola başladım.
Benim için çok güzel bir alternatif olduğunu düşündüğüm jimnastik sporuna kayıt olmak için annemin eşliğinde Bahçeşehir Spor Merkezine (BSM) gittim. Fakat, o tarihlerde BSM’de jimnastik eğitim programı yoktu.
Taekwondo’yu önerdiler. 2012 yılında Taekwondo’ya başladım. Tamamen tesadüf eseri diyebilirim.
BSM’de ki antrenörüm Ramazan Budak hocam, centilmenliği ve dürüstlüğü kendine ilke edinmiş çok iyi bir insandı. Bana Taekwondo sporunu sevdirdi. Normalde haftada 3 gün 2’şer saat olan dersler, yetenekli öğrenciler için 5 güne çıkartılmıştı.
Başarılı müsabık grubun içine girmeye hak kazandım.
Haftada 5 gün idman yapar duruma geldim.
İdman kaçırmadım.
16 ay sonra mavi-kırmızı kemerle müsabık olarak turnuvalara girmeye hak kazandım. 23 Nisan 2014 tarihinde düzenlenen Ulusal Egemenlik İstanbul İl Şampiyonası’na katıldım. 33 Kg. bayanlarda İstanbul üçüncüsü oldum.
Bu sonuç hem beni, hem hocalarımı, hem de arkadaşlarını daha da motive etti. Yolculuk böyle başladı.
Devamı nasıl geldi?
Kırılma noktası Yıldız Bayan Kategorisi’ne yükselme sürecimdi.
2014 yılı sonunda İstanbul Şampiyonu oldum. Ardından, 37 kg bayanlarda İstanbul’u Anadolu Yıldızlar Ligi’nde temsil etme hakkı kazandım. Farklı şehirlerde turnuvalara katıldıkça içimdeki sporcu cevherim belirginleşti. Analig sayesinde bölge ve Türkiye şampiyonlarında maçlara çıktım. Tecrübem arttı. Takım olma, kuvvetli rakiplerle müsabaka yapma, başka şehirlerdeki sporcular ve milli takım antrenörleri ile tanışma fırsatım oldu.
2015 yılı sezon sonunda ilk kez katıldığım Analig’de takım halinde Türkiye Şampiyonu olduk.
2015 yılı sonunda Fevzi Yavuz hoca ile tanıştım.
1 Ocak 2016 tarihinden itibaren Bağcılar Olimpik Spor Tesisleri’nde çalışmaya başladım. İki buçuk yılı aşkın bir süredir Bahçeşehir’den Bağcılar’a idmana gidiyorum.
İdman programı yoğun mu?
Fevzi Yavuz hocam, hem spor bilgisi, hem insani özellikleri, hem de sıcak ilgisi ile üzerimde büyük pay sahibidir. Kitap gibidir. Kendimi çok şanslı hissediyorum. İdmanlar sert geçiyor. Yoğun antrenmanların faydasını turnuva sonuçlarında görüyoruz. İdman partnerim Huriye Nur Ergin 2017 yılında Dünya Şampiyonu oldu. Ben, 2014 yılından beri beş yıldır üst üste kilomda İstanbul şampiyonuyum.
Sakatlık yaşadın mı?
İdmanlarda çok ter döküyoruz. Yeteri kadar tecrübeli değilseniz maçlarda ağız ve burun kanaması normal bir durum haline gelir. Ayrıca anlık dikkatsizlerde, el ve ayak parmakları çok kolay çatlar, hatta kırılabilir.
Sakatlıkla ilgili bir anımı paylaşayım; 2016’da ikinci kez Anadolu Yıldızlar Ligi (Analig) kadrosunda yer alıyordum. Denizli ilinde yapılacak Bölge Şampiyonası’na hazırlık amacıyla Bağcılar’da çok yoğun idman yapıyorduk. Turnuvadan sekiz gün önce idmanda ayak parmağım kırıldı. Parmağımı hastanede atele aldırdım. Bir hafta boyunca kemik suyu çorbalarla, özel beslenme programıyla sakatlığımı iyileştirmeye çalıştım. Doping içermeyen ağrı kesici alarak maçlara çıktım. Sakatlık performansımı etkiledi. Buna rağmen üçüncülük derecesi elde ettim. Özveriydi.
Eş zamanlı okul hayatı ve spor kariyeri seni zorlamadı mı?
Kolay olduğunu söyleyemem. Ama, bu bir tercih. Mücadeleci bir yapıya sahibim. Okulda hocalarımı çok iyi dinler, dersi derste öğrenmeye çalışırım. Şu an 11.inci sınıftayım. Gün boyu okul, akşam idman yaşamımın ana omurgası halinde.
İdman yolunda, bir saat süren seyahat boyunca aracın arka koltuğunda ödevlerimi yapıyorum. Sınav dönemlerinde, idman sonrası kalan derslerimi tamamlıyorum.
Katılamadığım derslerde okul müdürem Nazan hocam bana özel etüt hazırlıyor. Söz konusu desteği çok değerli buluyorum. Sosyal iletişim yönümü, arkadaşlık ilişkilerimi, hobilerimi, mevcut zaman aralığına serpiştirdim.
Ailen ve arkadaş çevren sporcu olmana nasıl bakıyor?
Ailem çok destekçi. Babam hep yanımda. Zaten o olmasaydı, yoğun sürecin üstesinden gelmem zorlaşırdı. Annem, bünyemin kuvvetli olması için fıstık ezmesi gibi, doğal ve enerji deposu besinler hazırlıyor. Beslenme kalitemi ve enerjimi anneme borçluyum.
Yaptığım sert spor beden dilime yansımış durumda. Bu sebeple dışarıdan bakıldığında biraz agresif görünüyorum. Oysa, arkadaşlarım aslında ne kadar sıcakkanlı olduğumu bilirler. Çevremden pozitif yorumlar alıyorum. Şampiyonalar sayesinde Taekwondo camiasında ilişkilerim gelişti. Özellikle İstanbul’da rakiplerimin bazıları sosyal medya vasıtası ile turnuvalar öncesi kaç kiloda dövüşeceğimi sorarak, benimle karşılaşmamak için sıklet değiştiriyorlar. Bu tip şeyler hoşuma gidiyor.
Türkiye ve uluslararası arenadaki hedeflerini öğrenebilir miyiz?
Taekwondo’ya hobi olarak başladım.
2017 ve 2018 yılında milli takım seçmelerinde ve Türkiye Şampiyonası’nda aldığım dereceler ile milli sporcu statüsünü kazandım. Ancak, milli sporcu olarak henüz uluslararası bir derece elde edemedim. Taekwondo’da bir yıl Avrupa Şampiyonası, diğer yıl Dünya Şampiyonası düzenleniyor. Hazırlıklarımı turnuva takvimine göre ayarlıyorum. Örneğin 2019 yılı, Ocak ayında Avrupa Şampiyonası’na gidecek sporcuları belirlemek için, Türkiye Şampiyonası yapılacak. Uzun zamandır bu şampiyonaya hazırlanıyorum. 2019, Şubat ayında Turkish Open Uluslararası Turnuvası var. Hedefim uluslararası bir derece almak.
1-2 Eylül 2018 tarihinde düzenlenen 30 Ağustos Zafer Kupası Uluslararası 5.nci Taekwondo Şampiyonası’nda bayanlar 44 Kg’da şampiyon oldum.
Finalde, 2017 Dünya Şampiyonu sporcuyu farklı yendim.
Bu sonuç önemli turnuvalar öncesi süper moral verdi.
Sayın Cem Akyol, içinde Hande olan unutulmayan anınız var mı?
Kızımla çok şey paylaşıyoruz. Et ve tırnak gibiyiz. Gençlik yıllarımda bende Kung-Fu ve Judo sporu yapmıştım. Ancak, kızımın başarıları yanında benim spor geçmişim çok basit kalıyor. Onunla iftihar ediyorum. Hande her yönü ile örnek bir sporcu. Zayıf bir rakip ile karşılaştığı zaman maçı garantileyecek skoru aldıktan sonra rakibini kesinlikle ezmez .
Hande ile birlikte, son beş yıldır, Türkiye’yi şehir şehir dolaştım. Her müsabakamızda yeni bir şeyler öğrendik.
Beni duygulandıran ve yer eden bir anımı sizlere anlatmak isterim;
2017 yılında, soğuk ve yağışlı bir kış günüydü. Bağcılar’da çok sert geçen bir idman sonrası Hande bana kolları ve ayaklarındaki morlukları gösterdi. Eve dönmek için yola çıktık. Yanıma oturdu. Gözlerini kapatarak dinlenmeye başladı. Kırmızı ışıkta durduğumda trafik lambasının ışığı Hande’nin yüzüne yansıdı. Yanaklarından acı yüklü gözyaşlarının süzüldüğünü gördüm. Suratına düşen kırmızı aydınlık adeta gözyaşlarına yoldaş olmuştu. Gözyaşlarını sildim ve ona sarıldım. Başarı gerçekten kolay elde edilmiyor. Acı, bedel ve fedakarlık sporun bir parçası.
Son olarak neler söylersin Hande?
Önceliğim eğitim.
Amacım, akademik başarı ile beraber yurtiçi veya yurtdışı üniversitelerinden burs almak. Kolay olmayacağının farkındayım.
2004 yılından beri Bahçeşehir’de oturmama rağmen kulübüm Bağcılar ilçesinde. İlçe belediyeleri, yıl içinde başarılı sonuçlar alan sporcuları destekliyor. Ancak, ben Türkiye şampiyonu olmama rağmen, sırf Bahçeşehir’de oturduğum için, kapsam dışında tutuldum. Haksız tavır beni çok üzdü. Kaymakamlığa ve Bağcılar Belediyesi’ne mail iletisi yollayarak düşüncelerimi paylaştım.
Taekwondo, olimpik bir spor branşı.
Dünyada tanınıyor ve çok seviliyor.
Taekwondo milli takımımız, uluslararası alanda, özellikle bayanlarda, önemli neticeler elde ediyor. Ben de, kariyerleri başarılarla dolu büyüklerimi örnek alarak, onların yolundan gitmeye çalışarak, ülkeme unutulmaz şampiyonluklar kazandırmak istiyorum.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
POPÜLER HABERLER |
|
|
|
|
SON HABERLER |
|
|
|
|
|
|