	Köşe Yazarları

Anasayfa

Köşe Yazarları

18 Kasım 2022 Cuma 17:30

Yorum Yap

Arkadaşına Gönder

Yazdır

şirvanyücel özsevgi dünyadeğişimakademisi

ÖZ SEVGİ

Dünya Değişim Akademisi uzmanlarından ''Öz Sevgi'' tezleri. Kötülükle savaşmanın şifreleri.

Bu önemli konuyu Dünya Değişim Akademisi'ndeki Değişim Uzmanı’na sorduk çok önemli bilgiler edindik.
Sizlerle paylaşmak istedik.

YAŞAMAK DEĞERLİ
Kötü hisseden insanlar öz sevgilerini kaybetmiştir.
Gelinen nokta düşünceleri savaş yanlısı tarafa iter.
Barışa düşmanlık buradan başlar.
İnsanlığı kötüleştirip dize getirmek için asırlardan beri farklı olumsuz kavramlar kullanılmıştır.
Zira, kötü hisseden insanı köleleştirmek çok daha kolaydır. İnsanların baştan çıkarılabileceği ve kötülük yapabileceği hakkında hikâyeler her devrin mimarıdır.

NEDEN KÖTÜLEŞİYORUZ
Saf bir insan "kötü" olduğuna inanırsa benliğinden uzaklaşır. Öz sevgi nedeniyle hayatı bir anda cehenneme dönüşür. Sağlıklı bir yaşam sürdüremediği gibi başkalarının da sürdürmesini istemez.
Zira kişi; öz sevgisini kaybeden kişi kendini sevemez. Özgürce hareket edemez ve başkalarının içindeki sevgiyi göremez.
Kişi gitgide kendinin sevilmeyi hak etmediğini, hayatta yerinin olmadığını düşünür, ölmeyi arzular.
Sonuç olarak birey içindeki sözüm ona "kötülükle" savaşmaya başlar ve tüm dünyayı ateşe vermek ister.

SAVAŞ MEYDANI
Bu evreye gelmiş insanlar kendilerinde üçüncü dünya savaşını başlatma potansiyeli görür.
İç dünyalarındaki savaş artık dışarıya yansımıştır.
Öfke halini almıştır.
Herkesi yok etme zamanıdır.
Kötü hisseden, olumsuz düşünen ve iyi niyetten uzaklaşan yapı, savaş yanlısı bir tutuma girdiğinde, en tehlikeli aşamaya girilmiştir.

ÇÖZÜM NEDİR?
Peki, çözüm nedir?
Çözüm, dönüşümdür.
İç dünyadaki negatifi pozitife, nefreti sevgiye dönüştürmek gerekir. Savaş insanı değil, barış insanı olmak en doğru tercihtir.
İnsanlar "iyi insan" illüzyonu yaratır.
Bu yanılsama onlara yaşam enerjisi verir.
Şayet yanılsaması enerjiyle besleniyorsa iyilik o denli çabuk gerçekleşir.
Birey gerçekten barış insanı olunca canlanır.
Öz sevgisi artar ve ebedi özüne merkezlenir.
Böylece kişinin iç dünyasındaki savaş enerjisi barış enerjisine dönüşür.
Farkındalığı yükselir, sevgisi ışıldar, doğrular yerini bulur, dünyasal varoluşsala dönüşür.
Barış tohumu filizlenir.
Heybetli bir barış ağacı meydana gelir.
Barış, en güçlü cesarettir.